Ook voor naasten
‘Ik had het op me genomen om voor haar te zorgen, andere mogelijkheden voor behandelingen te zoeken, we hebben echt alles geprobeerd. En ondertussen reed ik vaak op en neer naar België. Ik zat bij de huisarts en die zei tegen me: “Dit is wel een hele zware taak die je op je hebt genomen. En je weet dat er een moment komt dat je afscheid moet nemen. Heb je wel eens gehoord van Viore?” Nou, dat had ik niet. De eerste keer dat ik bij Viore binnenstapte was er net een vrijwilligersmiddag. Het kwam dus eigenlijk helemaal niet uit, maar toch stapte gastheer Jan op me af en gaf me een rondleiding. De keer erna ging ik naar de vrijdagmiddagborrel voor mannen. Ik was gestopt met werken, terwijl ik altijd een hele toegewijde werker was. Die middagen met die mannen, dat bood een fijne afleiding. Ik heb er goede vrienden gemaakt.’
Geen lotgenoten, maar bondgenoten
‘De laatste vijf maanden van Tineke’s leven heb ik heel intensief zorg verleend. Ik was dag en nacht bij haar, ook in het hospice. In die tijd ben ik niet veel bij Viore geweest. Een paar maanden na het overlijden van Tineke belde Miranda, destijds directeur van Viore. “Hoe gaat het met je, Sjors? Weet dat de deur voor je open staat.” Dat heeft me ontzettend goed gedaan. Ik kwam terecht in een nabestaandengroep, met zes vrouwen. Er waren vier bijeenkomsten voor de feestdagen en vier na de feestdagen. Daar was goed over nagedacht. Het was fijn om verhalen te delen. Ik vertel graag, ik luister graag. Ik hou niet van het woord lotgenoten, ik noem het liever bondgenoten. Je voelt je met elkaar verbonden, dat geeft houvast. Vorige week hadden we nog een reünie, bij mij thuis.’
Het is mijn warme zon
‘Nu doe ik mee aan de mindfulness training van Wouter. Ook weer allemaal vrouwen, maar dat maakt niet uit. Het is de plek Viore, die doet iets met je. Zelfs de meest stuurse man vertelt uiteindelijk zijn verhaal. Het is de belangstelling, op een slechte dag koester ik me daarin. Het is mijn warme zon. Het haalt je uit je rauwe realiteit, uit je lege huis. Je kan zijn wie je bent. Het zijn allemaal lieve mensen, zonder oordelen. Het is veilig. Je hoeft ook niks te zeggen.’
