Katja (1965) is gids bij Viore. Zij en Viore werden aan elkaar ‘gekoppeld’ door een goede vriendin, die er zelf ook als vrijwilliger werkt. Katja wist van het bestaan van Viore en was ooit weleens in het gebouw geweest.
Katja
De vriendin stuurde haar een paar keer vacatures door, die Katja afsloeg. Uiteindelijk liet haar vriendin Katja weten dat ze een afspraak voor haar had gemaakt, om te gaan praten met Miranda, de toenmalige directeur van Viore.
‘Ik was heel ziek geweest, geen kanker, en was nog aan het re-integreren, zoekende naar nieuwe stroom. De jaren daarvoor was ik freelance trainer, had de dagelijkse leiding over een hospice en runde een eigen praktijk in rouw- en verliesbegeleiding. Een managementfunctie wilde ik niet meer. En ondertussen wist ik dat ik op mijn best ben in het menselijk contact. Het voelde meteen goed bij Viore, ik denk omdat ik zo graag dicht bij het leven wilde zijn. Ik had al zo lang dicht bij de dood gewerkt. Miranda noemde Viore een huis van het leven. Dat paste mij precies.’
‘Ik liep drie keer mee als gastvrouw bij Viore en stroomde toen in als gids. Die gidsgesprekken, dat is echt waar mijn hart ligt. Ik kan er heel warm van worden als mensen tijdens een gesprek in contact komen met hun eigen potentieel. De centrale vraag in zo’n gesprek is vaak: wat geeft je leven werkelijk zin, los van de omstandigheden waarin je verkeert? In het gesprek gebruik ik andere woorden. Ik kijk waar de lichtjes van aangaan in de ogen van de mensen. Het is mooi om die ruimte te kunnen zijn, waarin dat ontstaat. Zelf ben ik ook veel kwijtgeraakt in mijn leven, heb een nieuwe weg moeten zoeken. Ieders weg is anders, maar het is fijn dat je als gids wat haakjes kan achterlaten, waardoor iemand zijn weg kan vinden. Wat ik goed doe als gids? Ik hoor dat ik de goede vragen stel. En als er veel op iemands bord ligt, ondersteun ik ze in het terugbrengen tot overzichtelijke, kleinere porties. Belangrijkst is, denk ik, me werkelijk beschikbaar stellen en aanwezig zijn. Er helemaal zijn voor de ander.’
‘Jaren geleden begon ik met vrijwilligerswerk in een hospice. Dat voelde voor mij als thuiskomen. Ik herinner me nog goed, één van mijn eerste diensten daar deed ik samen met een ontzettend aardige verpleegkundige, Miep. En op mijn eerste werkdag bij Viore, kwam ik haar weer tegen. Het moest zo zijn. Miep en ik begeleiden nu samen de themagroep ‘Als genezing niet meer mogelijk is‘. Eigenlijk ben ik altijd aan het “schatgraven” naar het grote goud, de essentie. Naar waar jouw kracht zit.
Waar het licht in mijn eigen ogen van aangaat? Als in een gesprek één en één drie wordt. Iemand komt binnen en ik kijk wat er voor deze bezoeker vandaag aan de hand is. Daar wil ik graag oog voor hebben. Ik word blij als iemand lichter de deur uit gaat, weer verder kan.’ Katja lacht en sluit af met: ‘Ik ben spiritueel en tegelijk heel aards.’
Wil jij ook graag iets betekenen voor een ander en het verschil maken voor mensen die geraakt zijn door kanker? Viore kan jouw hulp goed gebruiken!
Wil je eens in de maand onze nieuwsbrief ontvangen? Vul dan je gegevens in!
Doneer en help Viore om het verschil te maken voor iedereen die leeft met kanker. Jouw bijdrage is van onschatbare waarde!
