Met open armen
‘Het is een hartelijke plek, waar je met open armen wordt ontvangen door vrijwilligers en andere bezoekers. Het oude gebouw zou worden platgegooid, maar voor ze konden verhuizen moest het nieuwe pand worden opgeknapt. Miranda, destijds de directeur, vroeg me of ik wilde helpen. Dat heb ik gedaan en ik ben gebleven. Ik kom nog steeds vaak om mijn vrouw te halen of brengen voor onder andere de creatieve inloop, maar ik doe ook regelmatig klusjes. Ze doen goede dingen. Ik vind het prettig dat ik door het klussen bij Viore een bijdrage aan de maatschappij kan leveren.’
Meer niet, en dat is prima
‘Ik ben een beetje afhoudend om mee te doen aan activiteiten. Dat ligt niet aan Viore, het is een fijne club. Maar naast mijn werk en de zorg thuis sport ik graag. Dat is mijn uitlaatklep. Het is prima dat mijn vrouw haar eigen ding heeft. De gastvrouwen weten wel dat ik de partner ben van. En de meeste mensen realiseren zich dat de partner ook aandacht nodig heeft. Dus heel af en toe gaat het erover. Meer niet, en dat is prima.’
Loop even naar binnen
‘Wat Viore allemaal te bieden heeft moet veel breder ingezet worden, voor meer mensen die leven met kanker, ook naasten en nabestaanden. Ze bieden een luisterend oor als daar behoefte aan is. Voor veel mensen is het lastig om die stap te nemen, om bij Viore naar binnen te gaan. Ze zijn bang, denken dat het er alleen maar over kanker gaat. Maar dat is niet zo. Dus tegen familie en vrienden van bezoekers zou ik willen zeggen: als je de volgende keer iemand afzet of ophaalt bij Viore, loop even naar binnen!’
† de vrouw van Aswin in herinnering, zij is enige tijd na dit interview overleden