Hoewel Katinka (1968) op haar achttiende besloot geen kunstenaar te worden, is ze nu toch echt glaskunstenaar. Ze verdient haar brood met de verkoop van haar sieraden en andere objecten en met workshops en lesgeven. Via een contact in een winkel in Hilversum, die haar glassieraden verkocht, kwam Viore op haar pad. Hoe werd ze kunstenaar, en wat doet ze bij Viore?
Katinka
‘Kunstenaar leek me een te onzeker beroep. Ik wilde mijn eigen broek op kunnen houden en besloot een vak te leren. Het werd communicatie. Dat deed ik met veel plezier. Tot ik borstkanker kreeg. Ik woonde destijds in Schotland, begon net met glas te werken aan de Glasgow School of Art en kwam bij een Maggie’s centre terecht. Dat is net zoiets als Viore. Iets moois maken, daar kreeg ik energie van. Dat ik nu ondernemer in glaskunst ben, heeft daar zeker mee te maken. Ik dacht toch: “Ik kan maar beter iets doen waar ik heel blij van word.” Daardoor durfde ik de stap te zetten.’
‘Ik ging naar Viore om als vrijwilliger glasworkshops aan te bieden. Tijdens een workshop begeleid ik de deelnemers bij het snijden en breken van glas, om daar vervolgens een sieraad mee te maken. Na de workshop gaat het glas in mijn atelier in de oven. Het werken met glas heeft wel iets spannends. Het is ruw, scherp, je kan je bezeren. Maar als het uit de oven komt is het sterker, ronder, mooier. Altijd verrassend. Als deelnemers het na een week komen ophalen worden ze daar heel blij van. En ik ook.
Tijdens een workshop zijn de gedachten even weg van het hele ziekteproces en alles wat daarbij hoort. Ze zijn dan alleen maar bezig met iets moois maken, iets nieuws creëren. Soms komen ze met verdriet binnen en gaan een stukje lichter de deur weer uit. Het is gezellig, we kletsen, en soms gaat het echt ergens over. Je leert elkaar steeds beter kennen, mensen komen vaak terug. Dat ik zelf ook borstkanker heb gehad, is pas later ter sprake gekomen. Misschien kan ik een voorbeeld zijn, in de keuzes die ik heb gemaakt.’
‘Omdat ik regelmatig bij Viore te vinden ben, kwam mij ter ore dat ze aanschuifkoks zochten. Ik kan lekker koken en mijn man zegt wel eens dat ik een restaurant zou kunnen beginnen. Dat lijkt me niks, maar af en toe koken bij Viore leek me leuk. Eén keer per maand is het ‘Samen aan tafel’ bij Viore. Als het mijn beurt is bedenk ik samen met de andere kok wat we gaan maken. We willen verrassen en verwennen. Meestal koken we vegetarisch en proberen we gezonde ingrediënten te kiezen en met de seizoenen mee te koken. ‘Samen aan tafel’ betekent heel lekker eten in een gezellige omgeving, met mensen die begrijpen wat er speelt. Met mijn glasworkshops en als aanschuifkok wil ik het leven van de bezoekers voor even wat mooier maken.’
Wil jij ook graag iets betekenen voor een ander en het verschil maken voor mensen die geraakt zijn door kanker? Viore kan jouw hulp goed gebruiken!
Wil je eens in de maand onze nieuwsbrief ontvangen? Vul dan je gegevens in!
Doneer en help Viore om het verschil te maken voor iedereen die leeft met kanker. Jouw bijdrage is van onschatbare waarde!
